ابن الوردی زین الدین عمربن الوردی در معمره ی نعمان به  سال 689 متولد  و در حلب سوریه به سال 749 وفات یافت. اشعار ابن الوردی مربوط به ادب عربی در عهد مغول می شود.  این دوره بسیاری از عواملی که سبب رشد و تشویق شعر و شاعری می شود از بین رفته بود. اکثر پادشاهان و سلاطین غیر عرب بودند و اکثرا به شعر عرب توجهی نداشتند. بنابراین شاعران برای تأمین معاش زندگی به کارهای دیگری همچون صنعتگری ،قصابی ... روی می آوردند. بیشتر اشعار این دوره به صناعات لفظی سخن (صنایع بدیعی ) آراسته گردید.شعر ابن الوردی در حد متوسط است وپر از صنایع بدیعی. ابن الوردی در ادب و نحو ولغت وتاریخ به استادی رسید. او تالیفات بسیاری دارد همچون : تتمه المختصرفی اخبار البشر(تاریخ) و(اللباب فی الاعراب) در نحو و شرح الفیه ابن مالک، دیوان شعر او در سال 1300ه در استانبول چاپ گردیده وقصیده لامیه ی او که مشهورترین قصیده وی  میباشد در 77 بیت با این مطلع آغاز می شود :      "اعتزل ذکر الاغانی والغزل    وقل الفصل و  جا نب من هزل"

این قصیده، حاوی حکم و مواعظ  رسا که بر پختگی و تجربه آن شاعر دلالت دارد.این شعر در بحر رمل ناقص سروده شده است. تقطیع بیت اول (مطلع):

فاعلاتن / فاعلاتن /فاعلن/ ------ فعلاتن/ فعلاتن /فاعلن

و اکنون چند بیت دیگر از لامیه :  و دع الذکر لایام الصبا           فلایام الصبا نجم افل

–یاد گذشته را برای دوران جوانی واگذار،              که دوران  جوانی  ستاره ای بود که افول کرد .

  کتب الموت علی الخلق فکم     فل من جیش و افنی من دول

مرگ شامل تمام مردم خواهد شد ،پس چه  لشکریا نی که شکست خوردند و چه دولتها یی که نابود گردیدند. 

یا بنی اسمع وصا یا جمعت    حکما خصت بها خیر الملل

فرزندم به این نصایحی که حکمتها یی را در خود گرد آورده است توجه کن،                                            که این  حکمتها ویزه بهترین ملتهاست. 

جمل المنطق با لنحو فمن     یحرم الاعراب با لنطق اختبل

: سخن را با علم نحو زیبا ساز پس کسی که        از اعراب محروم می شود به اشتبا ه می افتد.

   قد یسود المرء من دون اب    و بحسن السبک  قد یفنی الدغل

گاهی شخص بدون پدر آقا یی می کند       وبا شیوه ی نیک می توان زشتی وپلیدی را از بین برد.