فنون ترجمه از آقای میر حسین موسوی (قسمت دوم )

40) اگر فعل شرط و جواب آن ماضی باشد غالبا به صورت مضارع التزامی و اخباری ترجمه می شود.

مَن طَلَبَ العُلی سَهِر َاللیالِی	هر کس بزرگی می جوید(بجوید)شب ها بیدار می ماند
اِن اَحسَنتُم؛ اَحسَنتُم لِاَنفِسِکم	اگر نیکی بکنید(می کنید)به خودتان نیکی می کنید

41) برخی از فعل ها همراه حروفی بکار می روند که در هنگام ترجمه نیاز به ترجمه ی آنها نمی باشد.

( شَعَرَ ألرَجُلُ بِالنَدمِ ) = مرد احساس پشیمانی کرد.

مانند: سَخِرَ مِن : مسخره کرد / بَحَثَ عن : جستجو کرد / شَعَرَبـ : احسا س کرد / حصل علی : به دست آورد

42) کلمه « اذا » از ادوات شرط است ؛ که فعل ماضی بعد از آن به صورت مضارع ترجمه می شود و فعل

مضارع خیلی کم به کار رفته است و معمولا در اشعار به خاطر ضرورت شعری آن را مجزوم می آورند

در حالی که فعل مضارع را جزم نمی دهد.

اذا + فعل ماضی

اذا جَاءَ نَصرُالله و َالفَتحِ

إذا مَررتُ بِقَریَةٍ خَنَقَت یَدایَ صِغارَها

وقتی یاری و فتح خدا می آید.

وقتی ازروستائی گذر کنم دستهایم کوچکترها را خفه می کند.

اذا + فعل مضارع

وَأللیلِ إذا یَغشَی

وزمانی که شب همه جا را فرا گیرد.

- کلمه« إذا » فجائیه مخصوص داخل شدن بر سر جملات اسمیّه است و نیازی به جواب ندارد. هیچگاه در اول کلام قرار نمی گیرد و

همواره « فاء » زائد ( یا استئنا فیّه ) در اول آن است. اسم پس از آن مبتدا است که گاهی خبرش ذکر می گردد و گاهی محذوف است.

فَألقاها إذا هِیَ حَیّةٌ تَسعی

« اذا » فجائیه است که به دو صورت اعراب می پذیرد:یا ظرف زمان است ویا حرف که محلی از اعراب ندارد.

43) ترجمه اقسام فعل ماضی بدین قرار است:

ماضی ساده	ماضی	جَلَسَ	نشست
ماضی بعید	کانَ + قَد + ماضی	کانَ قَد ذَهَبَ / کانَ ذَهَبَ	رفته بود
ماضی استمراری	کانَ + مضارع	کانَ ألتلامیذُ یَذهَبُونَ / ألتَلامیذُ کانوا یَذهَبون	دانش آموزان می رفتند
ماضی نقلی	قَد + ماضی	قَدکَتَبَ / قَدکَتَبتَ	نوشته است / نوشته ام

44) بعد از فعل (قال )حرف جر «ب » بیاید؛در این صورت (قال)معنای « اعتقاد داشتن » می دهد.

إنَّ بَعضَ ألمُفَکِّرین کَأرَسطو قالوا بِإستِدارَةِ ألارضِ

یقیناً برخی از اندیشمندان همچون ارسطو اعتقاد داشتند که زمین می چرخد.

45) حرف قد اگر به فعل ماضی داخل شود به معنی تحقیق یا تقریب می دهد.

و اگر به فعل مضارع داخل شود به معنی تقلیل می باشد.

ماضی

تحقیق

قد أفلَحَ ألمومِنونَ

به تحقیق مومنان رستگار شدند

تقریب

قَد قامَت ألصلاة

هم اکنون نماز به پا شده است

مضارع

تقلیل یا شک

قد یَصِدقُ الکذوبُ

هُوَ قَد یَنامُ فی ألنهار

گاهی(شاید) دروغگو؛راست هم می گوید

او گاهی(شاید) در روز می خوابد

46) غالبا برای منفی کردن فعل ماضی از « ما » و فعل مضارع از « لا » استفاده می شود.

دقت کنیم که حرف « ما » گاهی اسم استفهام و گاهی اسم موصول است که به قرائن موجود در جمله تمییز

می دهیم.

ماضی

منفی ماضی

مضارع

منفی مضارع

«ما»اسم موصول

«ما»اسم استفهام

ضَحِکَ :

خندید

ماضَحِکَ :

نخندید

یَضحَکُ :

می خندد

لایَضحَکُ :

نمی خندد

قد سَمِعتُ ما قُلتَ :

شنیدم آنچه گفتی

ما فَعَلتَ ؟

چه کارکردی؟

47) در ترجمه ی فعل مجهول اغلب از فعل « شدن » استفاده می شود.

مانند: یُقالُ : گفته می شود / اُکرِمَ َالضُیوفُ : مهمانان مورد اکرام واقع شدند / بُنِیَ مَسجدٌ فی المدینة : مسجدی در شهر ساخته شد

48) فعل مضارع در جواب فعل طلب( امر؛ نهی )همراه « تا » به صورت التزامی ترجمه می شود.

فعل مضارع در جواب فعل امر	فعل مضارع در جواب فعل امر	فعل مضارع در جواب فعل نهی
اُحسِن اِلَی النّاسِ تَستَعبد قلُوبَهم	اُدعُونِی اَستَجِب لَکم	لا تَکسَل تَنجَح
به مردم نیکی کن تا دل ها یشان را به د ست آوری	مرا بخوانید تا شما را اجا بت کنم.	تنبلی نکن تا موفق شوی

49) فعل « قام » همراه حرف جر( بـ )به معنی « انجام داد ؛ پرداخت ؛ اقدام کرد » ترجمه می شود.

قام الطلاب بتلاوه القران:دانش آموزان به تلاوت قرآن پرداختند.(قرآن تلاوت کردند)

50) هر یک از باب های ثلاثی مزید معمولا برای معانی خاصی مورد استفاده قرار می گیرد که کاربرد هر یک

به شرح زیر است:

باب	معانی	مثال
اِفعال	تعدیه ( تبدیل فعل لازم به متعدی )	ذَهَبَ : رفت / اَذهَبَ : برد
تفعیل	تعدیه ( تبدیل فعل لازم به متعدی )	نَزَلَ : نازل شد / نَزَّلَ : نازل کرد
مفاعله	مشارکت یک طرفه ( میان فاعل ومفعول از کلمه با استفاده می کنیم )	کاتَبَ علیٌ صدیقَه : علی با دوستش نامه نگاری کرد
تفاعل	مشارکت دو طرفه ( ازکلماتی نظیرباهم؛ با یکدیگراستفاده می کنیم )	تَضَارَبَ الرَّجلانِ : دو مرد با هم زدوخورد کردند
انفعال	همیشه برای مطاوعة ( اثر پذیری )	هَدَّمتُهُ فَإنهَدَمَ : آن را ویران کردم پس ویران شد
افتعال	اثر پذیری و گاهی متعدی	هُو اِکتَسَبَ العلمَ : او دانش به دست آورد
تفعل	اغلب برای اثر پذیری و گاهی برای متعدی	أدَّبتُه فَتَادَّبَ : اورا ادب کردم پس مودب شد
استفعال	همیشه برای طلب و در خواست	اَستغفُرالله :َ طلب بخشش و آمرزش از خدا می خواهم

-اغلب در ترجمه ی باب مفاعله از واژه « با » و در ترجمه باب تفاعل از واژه « با هم » استفاده می کنیم.

تَعاوَنَ النَّاسُ لِبِناءِ المَسجدِ : مردم برای ساختن مسجد با یکدیگر همکاری کردند

51) گاهی در ترجمه ی مفعول به حرف متمم نیاز است و مفعول همراه « را » مفهوم خوبی ندارد.

بَلغتُ المنزلَ : به خانه رسیدم / سَالتُ المعلمَ : از معلم پرسیدم / جاءَ ه : نزد او آمد

جاهِدِ المشرکینَ : با مشرکان جهاد کن / نَالَ غایتَه : به هدف خود رسید

52) جایگاه مفعول معمولا پس از فاعل است اما در همه جای جمله می تواند قرار گیرد پس در ترجمه مفعول و

پیدا کردن آن مفهوم عبارت راهگشا خواهد بود.

53) برخی از فعل های متعدی ؛ دو مفعولی هستند که در ترجمه این مفعول ها در یکی از نشانه ی « را »و در

دیگری از متمم استفاده می کنیم؛افعال دو مفعولی مانند : رزق ؛ وهب ؛ زاد ؛ جعل ؛ اعطی ؛...

مثال	الهی ارزقنی الصبرَ الجمیلَ	خدایا به من صبر جمیل را ارزانی بدار
	جَعَلتُکَ امیناً عَلی اَسراِری	تو را بر اسرار خویش امین قرار دادم
	انَّا اَعطَیناکَ الکوثر	ما به تو کوثر را(حضرت فاطمه س)عطا کردیم

54) در ترجمه ی افعال مقاربه « کادَ ؛ اوشَکَ ؛ عَسیَ ؛ اَخَذَ ؛ ... » از الفاظی نظیر (نزدیک بود ؛ امید داشت ؛

شروع کرد ؛ تقریباً ؛ چیزی نمانده.... ) استفاده می کنیم و خبر آن معادل مضارع التزامی ترجمه می شود.

کادَ الطفلُ یَسقطُ	نزدیک بود کودک بیافتد	کاد: فعل مقاربه / یسقط : خبر
تَکادُ الوردةُ تتَفتَحُ	نزدیک است که گل شکفته شود	تکاد : فعل مقاربه / تتفتح : خبر

55) فعل مضارع را بعد از افعال شروع(اخذ ؛ بدا ؛ جعل ؛ شرع) می توان به صورت مصدر ترجمه کرد.

اَخَذَ قَلبی یَخفِقُ	اخذ: فعل شروع / یخفق : فعل مضارع	قلبم شروع به تپیدن کرد.
اخذ المعلمُ یُدرِّسُ	اخذ: فعل شروع / یدرس : فعل مضارع	معلم درس دادن را شروع کرد.

56) اگر خبر « لَیتَ و لَعلَّ حروف مشبه بالفعل » در صورتی که فعل مضارع باشد به صورت مضارع التزامی

ترجمه می شود.

- « لیت » غالبا برای اموری بکار می رود که از نظر متکلم تحقق آن دشوار و یا قریب به محال است.

- « لعل » غالبا برای اموری بکار می رود که از نظر متکلم علی رغم مشکل بودن امکان تحقق آن ها وجود دارد.

لَیتَ المُسلمینَ یَستَیقِظونَ مِن نُومِ الغَفلةِ	کاش مسلمانان از خواب غفلت بیدار شوند.	تمنی و آرزو کردن
یالیت لَنامثلَ ما اُوتِیَ قارونَ	ای کاش آنچه به قارون داده شده می داشتیم.
لعلَّ السلامَ یَستقرُّ فی العالمِ	شاید صلح در جهان استقرار یلبد.
وقَالَ فرعون:یاهامان؛اِبنِ لی صَرحاً لَعَلِّی اَبلُغُ الاَسبابَ	فرعون گفت:ای هامان؛برای من قصری بساز شاید به آن درها دست یابم.

57) حرف « أن » از حروف مشبهة بالفعل در وسط جمله ( که ؛ اینکه ) ترجمه می شود.

قدسَجَّلَ التاریخ اَنَّ کثیرًا ِمن الاِنتصاراتِ وَقَعَت بَعَدالفَشَل	تاریخ ثبت کرده است که بسیاری از پیروزیها بعد از شکست رخ داده است.
عَلِمتُ انَّها قدنَجَحَت فی الامتحانِ	دانستم اینکه او در امتحان قبول شده است.

58) در ترجمه روان متون عربی می توان از ترجمه ی « اِنَّ » صرف نظر کرد و آن را فقط تکیه گاه جمله ی

اسمیّه قلمداد نمود.

اِنَّ

اِنَّ شعبَ ایران یُدافِعُ عَن وَطَنِهِ

انَّ النَّملَةََ حَشَرَةٌ صَغَیرَةٌ

مردم ایران از وطنش دفاع می کند

مورچه حشره ای کوچک است.

59) حرف « ل » ابتدا ؛ لامی که غالبا بر سر خبر ( ِانَّ ) می آید در معنی( مسلماً ؛ یقیناً ) ترجمه می شود.

ِانَّ الاِنسانَ لَفی خُسرٍ

مسلماً انسان در زیان کاری است.

60) حرف « لا » ی نفی جنس معمولا « هیچ .... نیست » ترجمه می شود.

لا لباسَ اَجمَلُ مِن الَعا فیةِ	هیچ لباسی زیبنده تراز سلامتی نیست.
لا فَقرَ کالجَهلِ	هیچ فقری چون نادانی نیست.

61) « ِانَّما » ؛ از ادات حصراست و در ترجمه ی جمله ای که با آن شروع شده و بعد از آن اسم می باشد؛ابتدا

آن اسم را ترجمه می کنیم و سپس(مسلماً ؛ فقط ؛ تنها) که معنای « انّما » می باشد می آوریم.

ِانَّما العزةُ لِلهِ وَرَسولِه َولِلموُمِنینَ	عزت فقط از آن خدا و پیا مبرش و مومنان است.
انَّما المومنونَ اخوه	مومنان مسلما ( فقط ) برادر هستند.

62) برای ترجمه مفعول له(قید سبب) از کلماتی مانند « برای ؛ به خاطر ؛ به جهت ؛ ... » استفاده می شود.

اَلمُومِنُ یَترکُ المعصیةَ حیاءً ِمن اَللهِ

مومن به خاطر شرم از خدا؛گناه را ترک می کند

63) برای ترجمه ی مفعول مطلق تاکیدی از قیدهای تاکیدی چون « کاملاً ؛ حتماً ؛ قطعاً ؛ بی شک ؛ ... » و برای

ترجمه مفعول مطلق نوعی (بیانی)از واژگانی چون « مانند؛ همچون؛ چون؛ به نیکی؛ بسیار؛ سخت ؛ ... »

استفاده می شود.

مفعول مطلق تاکیدی

کَلَّمَ ََاَللهُ موسی تَکلیماً

نَزَّلَ اَللهُ القُرانَ تَنزیلاً

خداوند با موسی قطعاً سخن گفت.

یقینا خداوند قران را نازل کرد.

مفعول مطلق نوعی

یَعیشُ البَخیلُ عیشةَ الُفقراءِ

فاصِبر صبرًا جمیلاً

بخیل چون مستمندان زندگی می کند.

به نیکی صبر کن

64) در ترجمه حال مفرد (غیر جمله) از قیدهای حالت و کیفیت « ان- ا- با » استفاده میشود.

َراَیتُ صَدیقِی مَسروَراً	دوستم را شادمان دیدم.
ذَهَبَ زیدٌ مِسرِعَاً	زید با شتاب رفت.

65) در ترجمه حال جمله از واژگان « درحالی که ؛ حال آنکه ؛ که » استفاده می شود بدون اینکه قبل از آن

(الَّذی ؛ الَّتی ؛ ...) بیاید.

حال جمله فعلیه

خَرَجَ َلمُعلمُ وَ قَد عَلَّمنا اَشیاءً کثیرةً

معلم خارج شد در حالیکه مطالب زیادی را به ما آموخت

حال جمله اسمیه

جاءَت المُعلِّمةُ وَ هِیَ تَتَکَلَّم ُبِاللُّغةِ العَربیةِ

َرایتُ صَدیقی و َهو مَسرورٌ ( یَسِــرُّ )

معلم آمد در حالیکه به زبان عربی سخن می گفت.

دوستم را دیدم در حالیکه شادمان بود.

66) جمله ی حالیه را می توان پیش از اتمام جمله ی پایه ترجمه کرد.

خَرَج َالطُّلابُ مِن اَلصفِ وَ هُم یَتَحاوَرونَ

جمله پایه جمله پیرو

دانش آموزان در حالیکه باهم صحبت می کردند از کلاس خارج شدند.

جمله پیرو جمله پایه

67) گاهی می توان در استثنای مفرغ( استثنائی که مستثنی منه آن حذف شده باشد )جمله را مثبت و به صورت موکد ترجمه کرد.

َما جَاءَ الا اَخو کَ	فقط برادرت آمد.	به جای ترجمه:جز برادرت نیامد.
ما قَرَأتُ إلّا ألعَرَبیّةَ	فقط عربی را خواندم	به جای ترجمه:جزء عربی نخوانده ام.
َما جَاءَ الا هذا اَلطالبُ	فقط این دانش آموز آمد.	به جای ترجمه:جزء این دانش آموز کسی نیامد

68) باید سعی کنیم تا آنجا که ممکن است در ترجمه از عبارتهای زبان مبداَ کلمه ای کم و یا زیاد نشود.

69) جمله حالیه و وصفیه با توجه به نیاز جمله ( ماضی ؛ مضارع ؛ ماضی استمراری و... )ترجمه می شود و

برای ترجمه؛آن فعل را با فعل جمله قبل تطبیق می دهیم؛آنگاه مطابق قائده ی زیر ترجمه می شود:

جمله حالیه	ماضی + ماضی = ماضی بعید یا ماضی ساده	خَرَجنا مِن الَصَّفِ وَ قَدعَلَّمنا اَشیاء کثیرة	از کلاس خارج شدیم در حالیکه چیزهای زیادی آموخته بودیم.(آموختیم)
	ماضی + مضارع = ماضی استمراری	رَایتُ صَدیقِی وَ هُو یتَکَلَّمُ بِالّلغةِ الَعرَبیَّةِ	دوستم را دیدم در حالیکه به زبان عربی صحبت می کرد.
	مضارع + مضارع = مضارع التزامی	اُفَتِّشُ کتابی یُساعِدُنی فی فهمِ الُّنصوصِ	دنبال کتابم می گردم در حالیکه مرا در فهم متون یاری کند.
جمله وصفیه	ماضی + ماضی = ماضی بعید یا ماضی ساده	قَرَأتُ آیةً أثرت فی قلبی	آیه ای را خواندم که در قلبم اثر گذاشت(گذاشته بود)
	ماضی + مضارع = ماضی استمراری	سَمِعتُ نِداءیَدعونی اِلی ألصِدقِ	ندائی را شنیدم که مرا به صداقت فرا می خواند
	مضارع + مضارع = مضارع التزامی	اُفَتِّشُ عَن کِتاب یُساعِدنی فی فَهم ألنصوص	دنبال کتابی می گردم که مرا در فهم متون یاری کند

70) در ترجمه تمییز نسبت از واژگانی چون «از نظر ؛ از جهت ؛ ... » استفاده می شود.

تَقَدَّمَ الطالبُ َادَباً

ُملِیءَ قَلبِی اِیماناً

دانش آموز از نظر ادب پیشرفت کرد.

قلبم از جهت ایمان پر شد.

71) در ترجمه تمییز نسبت (تمییزی که ابهام جمله را بر طرف می کند) می توان اصل تمییز را در نظر گرفت.

َطابَ التِّلمیذُ نَفساً	تمییز در اصل فاعل بوده	وجود دانش آموز پاک شد.	تمییز فاعل ترجمه شده است
فَجَّرَ الله الاَرضَ عُیوناً	تمییز در اصل مفعول بوده	خداوند چشمه های زمین را جوشاند.	تمییز مفعول ترجمه شده است
هُوَ اَکثر منِّی َصبرًا	تمییز در اصل مبتدا بوده	صبر او از من بیشتر است.	تمییز مبتدا ترجمه شده است

72) در موارد زیر فعل ماضی به حال و مستقبل تغییر می کند:

اگر به صورت انشائی بکار رود به معنی حال	بِعتُکَ اَلدارَ	خانه را به تو فروختم.
اگر به صورت طلب یا دعا ئی باشد به زمان آینده و مستقبل	غَفَرَ اَللهُ لَکَ	خداوند تو را بیامرزد.
اگر بعد از( اِذا ؛ اِن ) شرطیه قرار گیرد معنی مستقبل	اِذا زُرتَنی اَزُرکَ	چون به دیدنم آیی تو را می بینم.
اگر حرف نفی بعد از قسم داخل شود معنی مستقبل	وَحَیاتِکَ لانَکَثتُ عَهدَکَ مادُمتُ حَیّاً	قسم به جانت تازنده ام پیمانت را نخواهم شکست.

73) برای ترجمه کلماتی که معانی آنها را نمی دانیم از دو روش استفاده می کنیم:

1 – ریشه و کلمات مترادف کلمه را در نظر بگیریم.

مثلاً در جمله: « ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ اَلکَرِیم » اگر معنی « غَرَّ » را نمی دانیم می توانیم از مترادف آن

مانند « غرور؛ مغرور » کمک بگیریم و به معنی « غَرَّ » ( مغرور کرد ) پی ببریم.

2 – از سیاق جمله و قرائن موجود در جمله و نیز کلماتی که پیش و پس کلمه ی مبهم هستند استفاده کنیم؛

و به ترجمه عبارت نزدیک نما ئیم.

جمله

کلمه مورد نظر که معنی آن را نمی دانیم

ریشه و مترادف کلمه

سیاق و قرائن موجود

معنی کلمه

ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ ألکَریم

غَرَّ

غرور - مغرور

------

مغرور کرد

وُجُوهٌ یومَئِذٍ مُسفرةٌ ضَاحِکَةٌ مُستَبشِرَةٌ

مُسفِرَةٌ

-----

ضَا حِکَةٌ مُستَبشِرَةٌ:

شاد ؛ خندان ؛ خوشحال

شاد؛خندان

74) در ترجمه به انواع « من » توجه شود:

- « من » موصول ؛ به معنی کسی که

- « من »استفهام ؛ به معنی چه کسی

- « من » شرط ؛ به معنی هر کس

انواع ( من )	مثال	ترجمه
موصول	أحسِن إلَی مَن عَلَّمَتکَ	نیکی کن به کسی که حرفی به تو آموخت.
استفهام	مَن هُوَ؟	او کیست ؟
شرط	مَن یَعمَل ألخَیرَ یَنتَفِع به	هر کس کار نیکی انجام دهد به وسیله آن بهره مند می شود

75) در ترجمه به انواع « ما » توجه شود:

1 – ( ما )ی نفی : قبل از فعل ماضی می آید و آن را نفی می کند.

2 – ( ما )ی موصول : به معنی چیزی که؛ آنچه که می باشد که بعد از آن جمله ی صله می آید.

3 – ( ما )ی شرط : در جمله شرطیه می آید و در فعل مضارع بعد از خود را مجزوم می کند و به معنی هر آنچه می باشد.

4 – ( ما )ی کافه : بعد از حروف مشبهة بالفعل « إنَّ ؛ أنَّ ؛ کأنَّ » می آید و عمل آنها را خنثی می کند.

5 – ( ما )ی تعجب : معنی تعجب و شگفتی می دهد و بعد از آن کلمه ای بر وزن أفعل می آید.

6 – ( ما )ی استفهام : در جمله ی پرسشی می آید ومعنی چه می دهد.

7 – ( ما )ی شبیه به لیس : برسر جمله ی اسمیّه می آید ومعمولاً هیچ تغییری در مبتدا نمی دهد ولی خبر را منصوب می کند

(همچون لیس)

انواع (ما)	مثال	ترجمه
(ما)ی نفی	مَا خَرَجَ . مَا ضَحِکوا.	خارج نشد. نخندیدند.
(ما)ی موصول	أللهُ یَعلَمُ مَا تَفعَلونَ. اُنظروا ما تعملون.	خدا می داند آنچه را انجام می دهید. بنگرید آنچه انجام می دهید.
(ما)ی شرط	مَا تَفعَل فی ألسِرِّ یَعلَمه أللهُ	هر آنچه در پنهان انجام دهی خدا آن را می داند
(ما)ی کافه	إنَّما ألکِتابُ نَافِعٌ.	فقط (تنها) کتاب سودمند است.
(ما)ی تعجب	مَا أکثرَ ألعجائب ألدنیا!	شگفتی های دنیا چه زیاد است!
(ما)ی استفهام	مَا ذَلِکَ؟ما تُحِبُّ؟ مَا عِندَ کَ؟ما نَزَلَ؟	آن چیست؟ چه دوست داری؟ چه داری؟ چه فرود آمد؟
(ما)ی شبیه به لیس	مَا طِفلٌ حاضِرَاً. وَ مَا أللهُ بِغافِلٍ عَمّا تَعلَمونَ	کودک حاضر نیست. خداوند از آنچه می کنید غافل نیست.

***به طور کلّی در باره ی اعراب « ما » استفهامیه چنین گفته اند :

**الف) مبتدا است :

*1 – اگر پس از آن یک فعل لازم به کار رود ؛ مثل : ما نَزَلَ؟

*2 – اگر پس از آن فعل متعدی به همراه مفعول ذکر شود؛ مثل : ما سَأ لَکم فی سَفَر

*3 – اگر پس از آن شبه جمله بیاید ؛ مثل : ما فی یَدَکَ ؟ / ما عِندَکَ ؟

*4 – اگر پس از آن یک فعل ناقص بیاید ؛ مثل : ما کَانَ یُصَغِرُکُم ؟

**ب) مفعول ٌبه است :

* اگر پس از آن فعل متعدی بدون مفعول ذکر شود ؛ مثل : مَا تُحِبُّ ؟

**ج) مجرور به حرف جراست :

* اگر پس از حرف جر ذکر گردد ؛ مثل : بِما یَغفرُ أللهُ ألذّنُوب ؟ / بِما زَانَ أللهُ أللیلَ کما وَصَفَ ألشاعِر ؟

**د) مجرور به اضافه است :

* اگر پیش از آن اسم نکره ی محتاج به تعریف ذکر شود ؛ مثل : یوجدُ فی ألطّبیعةِ اَحجارٌ کَریمة ؛ قیمةُ ما أغلی ؟

76) کلماتی مانند « اِنَّ ؛ اِنّما ؛ َقَد ؛ لَقَد ؛ لَِ » برای تاکید جمله بکار می رود؛ و حتی خود جمله اسمیّه معنای

تاکیدی دارد.

جمله 3تاکید دارد : اِنََِّ – لَ – جمله اسمیه	اِنَّ اَلنَفسُ لَاَمّارَةٌ بِالسوءِ
جمله 2تاکید دارد : اِنََِّّ– جمله اسمیه	اِنَّ اَللهَ عزیزٌ
جمله 1تاکید دارد : جمله اسمیه	اَللهُ اَکبرُ

منابع و مآخذ

1 – آذر نوش ، آذر تاش (1366). آموزش زبان عربی 1و2 . چاپ اول. تهران :مرکز نشر دانشگاهی.

2 – الیاس ، اسطوان (1366). فرهنگ نوین ( ترجمه سید مصطفی طباطبایی). چاپ هفتم .انتشارات. کتابفروشی اسلامیه.

3 – جُرّ ، خلیل (1363). فرهنگ لاروس (ترجمه سید حمید طبیبیان).تهران: انتشارات امیر کبیر.

4 – الدحداح ، انطوان (1374). راهنمای آموزش زبان عربی ( ترجمه مهدی ستار یان و محمد تنباکو زاده). چاپ اول . انتشارات بصائر.

5 – رنجبر ، احمد (پاییز 1371). راهنمای آزمون عربی .تهران: انتشارات علوی.

6 – الشرتوتی ، معلّم رشید ( 1366) مبادی العربیة ( ترجمه دکتر محمد جواد شریعت). موسسه انتشاراتی مشعل .

7 – کتب درسی عربی 1و2و3 و عربی پیش دانشگاهی ( سال 87-75 ). وزارت آموزش و پرورش .

8 – محمّدی ، حمید (اسفند ماه 1370). زبان قرآن . مجلد اول و دوم موسسه نور .

9 – استفاده هر چند یک یا چند جمله از هر کتبی که مطلبی یا مثالی را آنجا یافتم از جمله :ترجمه الاتقان فی علوم القران

تالیف جلال الدین عبدالرحمن سیوطی به قلم سید مهدی حائری /1363 / انتشارات امیر کبیر/ چاپخانه سپهر تهران.

+ نوشته شده در سه شنبه بیست و چهارم فروردین ۱۳۸۹ ساعت 1:17 توسط کاکا بغیازی |

شذرات ؛ وب سرگروه عربی بندرترکمن@بغیازی

آموزش زبان قرآن ، عربی ؛ وارائه نمونه سؤالات و مطالب کارآمد برای همکاران دلسوز و دانش آموزان فهیم

فنون ترجمه از آقای میر حسین موسوی (قسمت دوم )

پیوندهای روزانه

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

پیوندها